Geen kruipdoor/sluipdoor-routes meer voor ons. Geen starende ogen meer wanneer we ons voor de zoveelste keer via een sloot en een berg onkruid een weg banen naar ons toekomstige stukje grond. Nope. Want vanaf nu hebben we een oprit!
Er
gaat op dit moment geen dag voorbij zonder nieuws over de bouw. Zo is de kavel
gisteren opnieuw uitgezet door de gemeente. Op ons toekomstige adres prijken nu
vier houten paaltjes omhuld met felgele tape die onze lap grond markeren. Een kleine
fotoreportage!
Ik kan er niet langer omheen. Het is tijd om in te pakken en langzaam afscheid te nemen van ons huis. Vandaag ging de telefoon. Inderdaad - alweer. "De gemeente heeft gebeld", zei A. vrijwel meteen. Met goed nieuws mag ik wel zeggen. We weten nu zo goed als zeker wanneer we ons keetje kunnen betrekken. En ik kan je vertellen: dat is sneller dan ik had durven dromen.
Maandagmiddag. Uurtje of vijf. De telefoon gaat. "De makelaar belde net." (stilte) "En ze had nieuws." (stilte) "Over ons laatste bod." (schiet nou o-h-o-p) "Ja? En?", vraag ik ongeduldig. "Het is verkocht schat. Ons huis is VERKOCHT!" Jup. En daar ontstaat dus meteen ons probleem.
