Zo ideaal als ik het in eerste instantie in m'n hoofd had wordt het niet, maar dat is natuurlijk ook te mooi om waar te zijn. Zoals het nu lijkt kan de gemeente de bouwgrond eind september, begin oktober klaar hebben voor onze komst. Dat wil zeggen: zorgen dat voorzieningen als gas, water, licht en riool op ons stukje grond komt zodat we een beetje fatsoenlijk kunnen leven in onze keet. Dit betekent dat we slechts drie (maar dat zal wel vier worden) weken hoeven te overbruggen.
De keet zelf is overigens zo goed als uitgezocht. Na lang wikken en wegen hebben A. en ik besloten een keet te huren. Kopen kan ook, hoor. Kijk maar eens op Marktplaats. Je komt van alles tegen: van zeecontainers tot supermegaluxe chalets met alles erop en eraan. Ook de prijs varieert enorm. Van een duizendje of twee, drie tot ver boven de twintig. Die lagere prijsklasse is natuurlijk erg aantrekkelijk en met een beetje mazzel verkoop je het ding ook weer voor ongeveer die prijs. Wat je daar voor krijgt, daar durf ik mijn hand niet voor in het vuur te steken, maar hee, het is slechts tijdelijk.
Waarom we toch huren? Omdat we dan zeker weten dat de keet weg is als we hem niet meer nodig hebben. Wie weet staat de keet die je gekocht hebt nog maanden in je kale tuin te wachten op een nieuwe bewoner. En daar zit je niet op de wachten wanneer je na een lange bouwtijd van je mooie Zweedse huis eindelijk aan je nieuwe tuin kunt beginnen.
Huren dus. Het wordt een keet van zes bij twaalf. Met een halletje, een badkamer met wc, wasbak en douche, een keuken/woonkamer en drie slaapkamers. Groot is het niet - ik zie het maar een beetje als de extended version van kamperen - maar gezellig wordt het wel. Je begrijpt: dat wordt mijn missie. Hoe maak ik die keet zo knus, gezellig en huiselijk mogelijk... Wordt vervolgd.
Terug naar de planning. Ergens in de eerste helft van oktober hoop ik je vanuit de keet op de hoogte te houden van ons avontuur. Mede door de enorme medewerking van de gemeente lijkt dat wel te lukken. Wat we in die drie (vier?) weken tussen overdracht en keet doen, moeten we nog 'even' bedenken. Onze inboedel kunnen we her en der wel kwijt, totdat we zelf opslagruimte hebben. Wat onszelf betreft: we kunnen terecht bij m'n ouders, maar die wonen 35 kilometer verderop en dat is natuurlijk niet echt praktisch, gezien het feit de tweeling wel gewoon naar de peuter en de opvang gaat. Dus ook dat wordt, eh, vervolgd.