Dit is een foto
van het vooraanzicht. Ook hier weer een sloot en ook deze blijft. Ergens in de
komende weken wordt op deze plek een zogenaamde duiker geplaatst; een betonnen buis waar water doorheen kan stromen. Deze wordt te water gelaten waarna er puin overheen wordt
gestort: onze oprit! We krijgen dus een heus bruggetje naar de woning
toe.
En ondertussen neemt de keet ook steeds vastere vormen aan. In m'n vorige blog schreef ik al dat de keet zo goed als uitgezocht was. Het is maar goed dat ik een slag om de arm hield, want inmiddels is die keet van de baan en hebben we een andere gevonden. De afmetingen zijn hetzelfde: zes bij twaalf meter. De indeling is echter net wat praktischer en de bijkomende kosten liggen aanzienlijk lager. Iets waar je zeker rekening mee moet houden, want die lopen naarmate de bouw van het nieuwe huis vordert alleen maar op. Ik heb de keet alleen nog maar op foto's gezien, maar de plattegrond kan ik inmiddels wel dromen. Sinds ik weet dat dit 'm wordt, doe ik niets anders dan schuiven met de papieren meubels die ik in elkaar geknipt en gekleurd heb; een idee van m'n zusje. Ze vond het maar vreemd dat ik iedere keer de hele keet opnieuw tekende en inrichtte met stift en liniaal. (Dat vind ik dus echt geweldig om te doen, maar zij is altijd wat praktischer ingesteld geweest dan ik en ik moet zeggen: dit werkt echt als een malle!) Hierboven zie je het resultaat van de laatste verschuivingen binnen de muren van ons aanstaande keetje.
Inmiddels zit ik
aan een lekkere kop Earl Grey deze blog te tikken, met A. tegenover me, ook
achter de laptop. Zo nu en dan kijk ik op en zie ik hem lachen. Hij geniet.
Zonet heeft 'ie via een of andere veilingsite een prachtige onbehandelde
boomstamtafel van drie bij een en een carport gekocht. Deze laatste zal
volgend jaar dienst doen als daadwerkelijke carport, maar voor die tijd zetten
we het ding voor de ingang van de keet neer. Daar maken we de zijkanten
helemaal dicht, zodat we het kunnen gebruiken als hal/fietsenhok. In de keet
is namelijk niet echt veel ruimte voor een kapstok en schoenenrek, en
met een naderende herfst en winter is dat geen overbodige luxe.
Ik probeer me te
concentreren op het schrijven, maar dat lukt niet echt. Op een of andere
manier blijven A. en ik maar praten. Over alles wat er al is gebeurd en nog
moet gebeuren. Hoe komt er stromend water naar de keet? "Oh, maar ik koop
wel even zo'n waterput waar de watermeter in komt. Dat verleg ik dan zelf wel
naar de keet" Hoe zit het met het elektrisch? A. is elektricien.
Geregeld. Riool, ook niet onbelangrijk: "De gemeente is ermee
bezig". Mij duizelt het, al bij de eerste vraag, maar A. is in zijn
element. Hier is hij goed in. Alles is al opgezegd hier in huis via Mijn
Aansluiting: gas, water, licht, tv, wifi. Hij hangt al twee dagen
aan de telefoon met netbeheerder Liander over de aansluiting van elektriciteit
in de keet en heeft nauw contact met bouwer Zweeds Home en de gemeente, zodat we half
oktober daadwerkelijk in de keet kunnen wonen. Tot nu toe werken alle partijen
mee. Door mijn werk hoor ik vaak klachten over instanties als netbeheerders en
gemeenten. Ze zouden traag, log en volgens vervelende regeltjes werken. Ik merk
er niets van. Maar A. zit er dan ook wel bovenop.